ما برون را ننگریم و قال را

این روزها بحث سر تعرفه‌های جدید اینترنت است. مسولین تمام قد پای این مدل جدید که اسمش را هم اینترنت غیرحجمی گذاشتن ایستاده‌اند. از آن طرف عده زیادی به این طرح انتقاد دارند و آن را نامناسب می‌دانند. تعرفه‌های جدید اینترنت قرار بود با یک تیر دو نشان بزند. اول اینکه با محاسبه ترافیک داخلی، نصف ترافیک خارجی مردم را به استفاده از سایت‌ها و سرویس‌های داخلی ترغیب کند، دوم اینکه با بازگذاشتن دست شرکت‌های ارائه دهنده در تعیین سقف مصرف منصفانه بازار رقابتی شکل بگیرد. اما دو مشکل بزرگ در این بین وجود دارد.

مشکل اول این است که با جداسازی ترافیک داخلی و خارجی محاسبه حجم مصرفی سخت و پیچیده می‌شود و در صورت که اینکار به صورت دقیق و شفاف انجام نگیرد باعث نارضایتی کاربران می‌شود. ضمن اینکه این ترافیک داخلی تنها شامل بعضی سایت‌های منتخب می‌شود. مشکل دوم این است که برعکس آنچه که پیشبینی شده است هیچ رقابتی شکل نمی‌گیرد. رقابت زمانی معنا پیدا می‌کند که مصرف کننده آزاد باشد از هر شرکت که خواست خدمات بگیرد نه اینکه بگویند در منطقه‌ای که شما هستید فقط امکان استفاده از خدمات مخابرات یا مخابرات و فلان شرکت را دارید.

به نظر من بهترین کاری که می‌شود برای بهبود وضعیت اینترنت کرد این است که شرایطی فراهم شود که کاربران امکان انتخاب آزادانه داشته باشند جای اینکه با سرنیزه شرکت‌ها را مجبور به رقابت کنند. اگر این اتفاق بی‌افتد خود به خود رقابت شکل می‌گیرد و شرکت‌ها برای اینکه در بازار رقابتی دوام بیاورند مجبور هستند کیفیت را بالا ببرند.