نماز جمعه

دی، ماه عجیبی بود. کشته شدن سردار سلیمانی به دست نیروهای آمریکا در فرودگاه بغداد و اعتراف رئیس جمهور آمریکا به یک ترور دولتی، بعد از آن انتقام موشکی سپاه که سایه شوم جنگ را برای ۲۴ ساعت جلوی چشم جهان آورد و شوک آخر سقوط هواپیمای اوکراینی بدست پدافند سپاه. داشتم به این فکر می‌کردم که در مورد این قضایا چه بنویسم که خبر آمد نماز جمعه این هفته را حضرت آقا می‌خوانند. پس دست نگه داشتم تا ببینم چه اتفاقی می‌افتد و ایشان چه می‌گویند. چند نکته در رابطه با خطابه آیت الله خامنه‌ای در نماز جمعه به ذهنم رسید که می‌نویسم.

۱. تشبیه ترور سردار سلیمانی و انتقام موشکی سپاه به یوم‌ الله بدون اشاره به سقوط هواپیمای اوکراینی.

۲. اشاره خیلی کوتاه به سقوط هواپیمای اوکراینی و تسلیت به خانواده کشته شدگان، بدون اشاره به نقش سپاه در سرنگونی این هواپیما و معذرت خواهی به عنوان فرمانده کل قوا.

۳. کوچک شمردن جمعیت معترضین در خصوص انهدام هواپیمای مسافربری ایران و خارجی خواندن آن‌ها.

۴. دعوت به سکوت در رابطه با حادثه هواپیما به خاطر مصحلت کشور و امنیت ملی.

۵. دعوت به شرکت در انتخابات (الخصوص انتخابات مجلس که پیشرو است) در شرایطی که بعد از گرانی بنزین و حواشی پیرامون آن مردم مجلس را یک نهاد فرمایشی می‌دانند.

***

جند نکته دیگر:

• به نظرم آقای خامنه در هنگام سخنرانی عرق کرده بود که امیدارم این عرق، عرق شرم بوده باشد.
• آقای روحانی در تمام مدت مراسم چهره‌ای درهم کشیده داشت و زمین را نگاه می‌کرد.
• جایی که مردم ایستادن و شعار «نه سازش، نه تسلیم، نبرد با آمریکا» سر میدادن مسولین که در صف اول نشسته بودند ساکت و آرام سر جایشان نشسته بودند.